Maeve Binchy "Na dobre i na złe"

Gdyby nie ciekawa notka Kasi, opublikowana na Notatkach Cooltularnych pewnie nie dowiedziałabym się, kim jest Maeve Binchy. Nie jest w Polsce znana, a okładki Jej książek nie należą do najbardziej atrakcyjnych i przykuwających wzrok. Wielka szkoda, bo warto zwrócić uwagę na irlandzką pisarkę uwagę.

Mam jednak świadomość, że nie wszystkim przypadnie do gustu ten typ powieści - opowieść o przyjaźni dwóch dziewczyn, od dziecka aż  po czasy, gdy są dorosłymi kobietami. Jest ona rozległa, wielowątkowa. 
Poznajemy Elizabeth, kiedy jest dziewczynką. Wychowana w Londynie przez dwójkę powściągliwych w uczuciach ludzi, ma nienaganne maniery i jest nieśmiała.
Gdy wybucha wojna, jej rodzice postanawiają dla dobra dziecka, wysłać ją do Irlandii, do rodziny koleżanki matki. 

Zielona Wyspa okazuje się zupełnie innym światem.
Mała miejscowość, rodzina wielodzietna, traktująca gościa z ogromną serdecznością.
 Aisling, rówieśniczka Elizabeth odkrywa wspólny język ze swoją przyjaciółką, która okaże się tą najlepszą, na całe życie. Pod wpływem O'Connorów, którzy przyjęli gościa pod własny dach jak członka rodziny, mała dostała prawdziwych skrzydeł.
Kilka lat w Irlandii szybko minie, nadejdzie czas powrotu do Anglii, dziewczynki z czasem staną się nastolatkami, a później kobietami. Wiele się zmieni, ale nie zmieni się to, co na zawsze w pewien sposób, połączyło dwie rodziny.

Źródło zdjęcia

"Na dobre i na złe" czytałam bez pośpiechu, zupełnie oddając się lekturze. Smuciłam się, kiedy bohaterowie umierali, pękałam ze śmiechu, kiedy Aisling dorosła i zaczęła być pyskatą kobietką, która nie daje sobie w kaszę dmuchać. Napisana lekkim językiem, z ciekawymi zwrotami akcji i dynamicznymi dialogami.
Maeve Binchy okazała się wspaniałą opowiadaczką ludzkich historii - ich radości, dramatów, wielkich wydarzeń. 
To wciągająca książka o relacjach, a także o tym, jak różne są mentalności społeczeństw. Podobała mi się ogromnie. 

Nie dziwię się, że Irlandka była tak uwielbiana przez swoich rodaków jak napisała o tym Kasia. Spodziewałam się jakichś ckliwych opisów widoczków, a dostałam bohaterów z krwi i kości, którzy bardziej niż krajobrazy są w stanie mnie przekonać do tego, że Irlandia to ciekawy kraj, o silnych korzeniach kulturowych, uwiecznionych właśnie w tej książce. Jestem pod wrażeniem i nie mogę się doczekać okazji przeczytania innych książek autorki.

PS. Jeśli ktoś ma jakieś książki Jej autorstwa, które są niechciane i zakurzone to chętnie przygarnę! Mam dużo książek na wymianę! ;)