"Listy do M." (2011, reż.:Mitja Okorn)

Kiedy wybierałam się do kina na "Listy do M." wiedziałam, że jest to kino wysokiego ryzyka. 

Zaliczam się do grona osób, które generalnie nie przepadają za polskimi komediami romantycznymi, chociaż zawsze staram się nie wrzucać ich do jednego wora i oglądać, aby oceniać. Czasami nie ma nawet czego oceniać, ale w tym przypadku, sytuacja jest inna. Panie i panowie, z nieukrywanym zdziwieniem stwierdzam: nie jest najgorzej. 

"Listy do M." to świąteczne, bardzo zaplątane, historie życia różnych ludzi. 
To co przyciąga Polaków do kin to niewątpliwie znane nazwiska. W tej produkcji ich nie zabraknie, "Listy do M." są obsadzone świetnymi aktorami, odgrywającymi postacie, które zostały rozpisany w sposób albo bardzo dobry albo nijaki. 

Niektóre z nich są naprawdę świetnie ujęte i dobrze zagrane (jak np. postać grana przez Macieja Stuhra), inne kompletnie nie przypadły mi do gustu (m.in. za sprawą Pawła Małaszyńskiego, którego nie cierpię czy Katarzyny Zielińskiej, która w "Listach do M." gra chyba stopami, bo twarzą na pewno nie...). 

Widziałam na forum opinię, że to jest film, na którym ludzie się nie śmiali. Absolutnie się z nią nie zgodzę, ja na początku filmu miałam beznadziejny humor, a na końcu nie sposób było się nie uśmiechać. Oczywiście, nie wszystkie dialogi były tak zabawne jak powinny, ale mimo wszystko, można się na tym filmie zrelaksować i pośmiać, co też czyniłam w towarzystwie innych osób, których także ten film bawił. 


To, co rzuca się w oczy, to fakt, jak pięknie ta nieambitna komedia romantyczna została zrealizowana. Widać, że scenografia jest dopracowana w każdym szczególe, operatorzy kamer musieli się nieźle wysilić, aby Warszawa wyglądała tak urokliwie jak w "Listach do M."  To po prostu dobrze się ogląda, bo wizualność jest zdecydowanie mocną stroną tego dzieła. 

Z mojego subiektywnego poletka muszę jednak dodać, że najbardziej w tym filmie ucieszył mnie fakt, iż zobaczyłam w nim dwójkę bydgoskich aktorów, grających w naszym teatrze - wspaniałą Martę Ścisłowicz i Jerzego Pożarowskiego.

Polecam ten film, wszystkim tym, którzy mają  gorszy dzień i lubią od czasu do czasu obejrzeć  coś zupełnie niezobowiązującego. Lekkiego, łatwego i przyjemnego poprawiacza humoru.
Jedyne, co mnie irytuje w tego typu produkcjach to data pojawienia się ich w kin. Komedie romantyczne to dla mnie bynajmniej nie jest coś, co jest w stanie przybliżyć mnie do atmosfery świątecznej, Boże Narodzenie to coś więcej niż facet w czerwono-białym wdzianku i prezenty.