Mistrzowie Literatury - Amos Oz, "Dotknij wiatru, dotknij wody"

To moje drugie spotkanie z serią Mistrzowie Literatury (Wydawnictwo Rebis) i drugi raz z rzędu jestem pod wrażeniem książki, którą było mi dane przeczytać.

Amos Oz zabiera nas do brutalnej, żydowskiej rzeczywistości roku 1939. Pomeranz, syn zegarmistrza  i nauczyciel, ścigany przez Niemców, zostaje zmuszony do opuszczenia Polski. Udaje się do Izraela, a w kraju zostawia żonę, która po jakimś czasie rozpocznie współpracę z radzieckim wywiadem.Poetyka, jaką zastosował autor przy pisaniu tej książki to prawdziwa magia. Bajkowość języka, plastyczność, mnóstwo metafor oraz symboli. Trudno także nie zauważyć jednego nazwiska, które "przewija" się przez powieść- Goethe. Ja osobiście odczytałam to nawiązanie jako zapowiedź, odwołanie się do romantyzmu. 

Choć niektórym czytanie tej książki może przypominać gubienie się w labiryncie, dla mnie podziwianie takiego literackiego majstersztyku to prawdziwa przyjemność. Zmusza do refleksji.

Pobudza wyobraźnię i niesamowicie oddaje klimat problematyki, o jakiej pisze autor. Bowiem z misternie wyplecionej siatki bajkowych i pięknych obrazów, zionie pustką wojny. 

Mam jednak świadomość, że moja recenzja nie jest w najmniejszym stopniu w stanie oddać specyfiki tej książki. Warto więc po nią sięgnąć, bo Amos Oz to wybitny pisarz,  jest także stale wymieniany w kręgu pretendentów do Literackiej Nagrody Nobla.

"Życzyć wszystkim pokoju i przynieść wszystkim pokój" - to jeden z fragmentów książki, który pozostanie mi w pamięci jeszcze na długo. Choć rzadko sięgam po literaturę wojenną, wyjątkowość tej książki to coś, co pojęłam od jej pierwszych stron. Serdecznie polecam.