"Dziesiąty krąg", Jodi Picoult

Kiedy czytałam tę książkę, od razu w mojej głowie pojawił fragment piosenki z musicalu "Taniec Wampirów", który brzmi następująco: "Piękna córka w domu to dar Boży, lecz wykończy ojca taki dar, same troski mu na głowie mnoży, kiedy z pąka się zamienia w kwiat."...*

Tak w telegraficznym skrócie można opisać tę powieść. Daniel, utalentowany autor komiksów, całe swoje życie poświęcił jednej istocie, swojej córce, Trixie.

I choć wydawało mu się, że jeszcze wczoraj bawił się ze swoją małą dziewczynką, czas płynie nieubłaganie. 

Jego córeczka stała się nastolatką, dorosła w bardzo szybkim tempie, a on jako ojciec, pewne sprawy po prostu przeoczył. Podobnie jak żona Daniela, Lauren, która zajęta pracą jako wykładowca, oddaliła się od ciepła rodzinnego domu i od męża, wdając się w romans ze swoim studentem.

Wrócić im razem, do siebie, będzie bardzo trudno.

Pretekstem do owych powrotów będzie wydarzenie, które z pewnością odmieni każdego z naszych bohaterów. 

Trixie, wróci z imprezy od swojej przyjaciółki, zgwałcona.

Czy tak było naprawdę? Czy można zgwałcić nastolatkę, która ubiera się wyzywająco i flirtuje ze wszystkimi, aby sprawić, żeby jej chłopak do niej wrócił?

Jodi Picoult pokazuje, że tego typu sprawy należą do bardzo skomplikowanych i czasem potrafią posiadać nawet więcej niż przysłowiowe dwie strony medalu.

To historia, o potędze miłości rodzica do dziecka. O tym, że zdesperowany rodzic dla swojego potomka jest w stanie zrobić dosłownie wszystko. Wydaje mi się, że ta opowieść miała też być o zagubionych nastolatkach, ale tu pojawia się jeden z minusów książki - kiepsko rozpisania postać Trixie. Ciężko było zrozumieć jej tok myślenia, który w przypadku zgwałconej dziewczyny, wydawał się po prostu trochę nierealny. Kontrastem dla tego minusu jest z pewnością ogromny plus, jaki z całą odpowiedzialnością mogę przyznać komiksowemu wątkowi historii. 

Ojciec, który rysuje siebie jako superbohatera, a w chwilach grozy zachowuje się niczym bestia w ludzkiej skórze to naprawdę ciekawe i emocjonujące zagranie ze strony autorki. 

W powieści znajdziemy również komiks, rysowany specjalnie do niej - takich rarytasów możemy się spodziewać tylko po Jodi Picolut, która jest współtwórczynią komiksu "Wonder Woman". 

Wybitnie zaczytane rogi tej książki, którą wypożyczyłam z biblioteki, świadczą o tym, że nie tylko ja nie mogłam się od niej oderwać. Choć recenzje zgodnie głoszą, że jest to jedna z najsłabszych powieści  pani Picoult,muszę przyznać, że w niektórych momentach książka po prostu mnie wciągnęła. 

Trochę rozczarowało mnie jej zakończenie, takie jakby "rozciągnięte" i non finito, ale autorka swoją pomysłowością bardzo mnie zaintrygowała. 

Jeśli ta jest powieść jest jej najsłabszą, to pozostaje mi jedynie łakomie stwierdzić:chcę więcej!

*