Waris Dirie "Czarna kobieta, biały kraj"

Nazwiedzałam się, wyhasałam, napisałam maturę z historii sztuki, więc czas na powrót do normalności. A za normalność uważam czytanie i recenzowanie, czego w ostatnich kilku tygodniach było mi zdecydowanie za mało. 

Waris Dirie jest jedną z tych kobiet, które szczerze podziwiam. Historia jej sukcesu, który zawdzięcza swojemu uporowi, determinacji oraz niebywałej sile jest świadectwem, o którym nie sposób zapomnieć. Z ogromnym zainteresowaniem sięgnęłam po najnowszą książkę jej autorstwa. 

"Czarna kobieta, biały kraj" to powieść poruszająca wiele przykrych tematów.

Waris próbuje przedstawić w niej największe problemy Afryki, pokazując je z perspektywy tamtejszej kultury oraz mentalności. Niektóre z aspektów afrykańskiego patrzenia na świat są zupełnie obce przeciętnemu Europejczykowi i zaskakują czytelnika. 

Choć lista trudności, z jakimi zmaga się Czarny Kontynent jest przerażająco długa i jej końca nie widać,to Waris odnosi się do swojej ojczyzny z niespotykaną dumą. 

Moja refleksja po przeczytaniu książki była następująca: gdyby było więcej ludzi, darzących takim szacunkiem miejsce, z którego pochodzi, to ten świat byłby o wiele piękniejszy.

Odniosłam wrażenie, że autorka chciała przekazać bardzo wiele spostrzeżeń, jednak jej zdolności pisarskie nie stanęły na wysokości zadania. Tak jak w "Kwiecie pustyni" nie trzeba było zbyt wielu słów, żeby dać się pochłonąć historii, tak tutaj nie odczułam tego. "Czarna kobieta, biały kraj" ma swoje wady i jestem pewna, że niektórym może wydać się książka kiepską, bo jest napisana w sposób bardzo nierówny. Niektóre fragmenty przypadły mi do gustu, inne wydawały się wręcz zbędne.

Nie wpłynęło to jednak na mój, dość emocjonalny odbiór jej przekazu.

 Waris w tej powieści to odważna, czarnoskóra kobieta, która głośno mówi o tym, co jej się nie podoba. Wyraźnie określa swoje stanowisko wobec spraw, o których w pewnych kręgach mówić nie wypada. 

Nawet z wydrukowanych liter bije ogromna siła i moc przekazu. Ta krucha kobieta ma w sobie siłę boksera, jej spostrzeżenia mogą być dla niektórych prawdziwym ciosem.

"Czarna kobieta, biały kraj" otwiera oczy i uczy nas innego spojrzenia, nie tylko na obcy kontynent, ale także na nas samych. Daje czytelnikowi dystans do przestrzeni, w której żyjemy na co dzień. Po tej lekturze przestaje się narzekać. Są ludzie i miejsca, obarczone znacznie większymi problemami. 

Książkę zrecenzowałam dzięki wydawnictwu Świat Książki