"Karuzela uczuć" Jodi Picoult

Przyznam się, że zanim zabrałam się za zgłębianie twórczości pani Jodi Picoult jej czytelnicy wydawali mi się trochę jak dobrze zorganizowana sekta (bez urazy, oczywiście :)). 

Mnóstwo dobrych recenzji, zachęty, a sama postać Jodi Picoult w Internecie jest przystrojona w tak bardzo robiący wrażenie blichtr, że życzę polskim pisarzom choćby namiastki popularności oraz promocji, jaką posiada ta właśnie autorka.

Po przeczytaniu tej książki dochodzę do wniosku, że po prostu na to zasłużyła.

Świetna historia, perfekcyjnie rozpisana,dynamiczna narracja, grająca na skrajnych emocjach czytelnika.

Emily i Chris są ze sobą od zawsze. Poznali się kiedy Emily miała za sobą zaledwie kilkadziesiąt minut życia i od tamtego momentu praktycznie się nie rozstawali.

Wspólnie przeżywali pierwsze obtłuczone kolana, szlabany, i ... pierwszą miłość.

Przeżywali ją, ku uciesze przyjaźniących się ze sobą rodziców, którzy w swoich latoroślach pokładali ogromne nadzieje.

Wszystko jednak pęka jak bańka mydlana w momencie, w którym do ich uszu trafia szokująca informacja - Emily nie żyje, Chris jest w szpitalu. Samobójstwo. Morderstwo. 

W tym przypadku linia pomiędzy jednym słowem a drugim okazuje się być bardzo cienka...

Najlepszym aspektem tej książki jest narracja, która pokazuje nam tę sprawę  z wielu perspektyw, także czasowych.

Uświadamia czytelnikowi, jak symbiotycznym związkiem było uczucie, którym darzyli siebie nastolatkowie, co jest wynikiem długoletniego przyzwyczajenia, którego chcąc nie chcąc nauczyli ich rodzice. 

Chłopak, który dla swojej dziewczyny zrobi wszystko oraz dziewczyna, która nie ma do końca rozbudowanego poczucia własnej osobowości, bo nigdy nie istniała bez Chrisa.

Warto też wrócić uwagę na brawurowo rozpisany wątek sądowy w tej powieści - jeśli ktoś jest fanem amerykańskich sądów, znanych nam z filmów, w tej książce otrzyma to, co lubi najbardziej.

Krwawy proces i pytania lecące z prędkością karabinu maszynowego. 

Całość to pięćset stron naprawdę misternie uknutego planu, rozbierania na czynniki pierwsze ludzkiej psychiki i zachowań, dobrej powieści i tajemnicy, której rozwiązanie jest deserem całej historii. 

Tę książkę pochłania się po prostu błyskawicznie, z zapartym tchem. Wszystkim tym, którzy nie mają chwilowo wolnego czasu, serdecznie odradzam - wciąga niesamowicie!

Czy wiedzą państwo jak to jest - zaczął cicho Chris- kochać kogoś tak bardzo, że nie widzi się siebie bez tej osoby?Albo dotykać kogoś i czuć, że się wróciło do domu?-zacisnął palce w pieść i oparł ją na drugiej dłoni.-Nam nie chodziło o seks ani o popisywanie się się zdobyczą, jak to często bywa w tym wieku. Myśmy po prostu zostali dla siebie stworzeni.Niektórzy całe życie spędzają na poszukiwaniu tej drugiej połowy. Ja miałem to szczęście, że ona cały czas przy mnie była.